فیلم عروس توانسته است که از مرز تصنع فاصله بگیرد و به واقعیت تبدیل شود. در فیلم نامه هیچ چیز نیست که تو را مشکوک کند به آن که همه این ماجرا دامی است که کارگردان برای تو گسترده است تا به فلان پیام برسی. احساسی که من در غالب فیلم ها دارم و به همین دلیل بسیار کم اتفاق می افتد که برای دل خودم به سینما بروم؛ بیشتر به حکم وظیفه به سینما می روم و کمتر فیلمی است که بتواند مرا از احساس تصنع بیرون بیاورد.

البته من معتقدم که عروس فیلم بدی نیست و حتی از لحاظ مضمون یک فیلم اخلاقی است. مگر آن که بخواهیم چند کلوزآپ از خانم کریمی و یا زیبایی ایشان را جنایتی تلقی کنیم که هیچ چیز - حتی سیر اخلاقی فیلم که از دقیقه بیست به بعد در جهت نفی زندگی کادیلاک نشینان و هواداران سانتی مانتالیسم حرکت می کند- نمی تواند این جنایت را جبران کند!

                                         سید شهیدان اهل قلم، سید مرتضی آوینی